Ucieczka z Arkham - Perspektywa Scarecrowa

"Pewnego dnia coś poszło nie tak. Wielke zamieszanie, wyjące syreny alarmowe wewnątrz budynku. Więźniowie mieli otwarte okno na świat – mogli po prostu wyjść ze swoich cel. Czyżby jakiś haker postanowił włamać się do systemu zabezpieczeń i uwolnić zbirów jednego po drugim? Na to wyglądało. Funkcjonariusze Arkham robili co w ich mocy, aby nie dopuścić do masowej ucieczki, jednak była to kolejna rzecz, która poszła nie tak tego dnia. Szaleńcy nie oponowali przed grupowym atakiem na pojedyncze jednostki osób, które pracowały w tym miejscu. To aż nieprawdopodobne, aby cała taka akcja wydarzyła się w zaledwie trzydzieści minut."
Wśród wszystkich tych szaleńców, w jednej z najlepiej zabezpieczonych cel, był i on...
Jonatan Crane, choć aktualnie raczej...

Crane siedział, miał przymknięte oczy i znajdował się w stanie dosyć bezczynnym. Bo cóż miał czynić? Słyszał niby krzyki, ale to nic nowego, choć... prawdą było ze ten dźwięk pozwalał mu nieco lepiej się poczuć. Lubił te wrzaski. Przypominały mu czas wolności. Siedział już w Arkham 2 miesiące. No i nie trzeba długo myśleć przez kogo. Gacek jak zwykle mieszał się w nieswoje sprawy.

Niby było pewne że w końcu ktoś po niego wpadnie. Albo sam zrobi jakiś fortel. Niby już miał pewnych informatorów. Ludzie są bardzo przekupni... Strach jednak był lekko zaskoczony tym że nagle jego cela, się otworzyła i pozwoliła mu wyjść. Niepewnym krokiem podszedł do drzwi. Zerknął na lewo. Gdzieś w oddali usłyszał krzyki. Lekko go to nawet rozbawiło. Jednak teraz musiał spróbować odzyskać cokolwiek ze swojego sprzętu. Sam przecież z siebie toksyn nie utworzy... no chyba że ktoś spowoduje zmianę w Bestię Strachu. Jednak nie chciał teraz tego. A może i jednak to była dobra okazja?
- Ciekawe... doprawdy.
Zastanawiało go kto mu sprawił taki prezent. Ruszył lekko kuśtykając do pomieszczenia z skonfiskowaną artylerią i gadżetami. Prawdopodobnie zaraz spotka jakiegoś znajomego. Kto tym razem? Joker? Poison czy może Dwie Twarze ?

Podszedł do drzwi. Przydałaby się albo bomba, albo jakiś sprzęt od hakowania wejść... albo ta cała karta.
Poszukał kamer, których było tu sporo. Już domyślił się że był to atak hakerski, wiec jeśli urządzenie działało, to uśmiechnął się szyderczo, i wskazał prawą ręką na drzwi. Może haker jeszcze patrzy, i mu pomoże.
Jeśli to nie zadziała, to ruszył dalej korytarzem szukając jakichkolwiek zwłok i broni należącej do funkcjonariuszy.

Wszedł powoli do pomieszczenia, i wziął głęboki oddech. Raj dla złoczyńcy.
- Cóż za piękne miejsce. - rzekł ni to do siebie, ni do kamery, które być może miały mikrofon. Wiedział że teraz należy odnaleźć rękawicę w której były igły zdolne podać dawkę na tyle sporą by spokojnie przyprawić o zawał serca. No i rzecz jasna rewolwer. A i jakby się trafiła kosa, to by się nie obraził.
W oko wpadły mu jednak bomby, małe i w sam raz do wysadzenia ścian. Ciężko stwierdzić do kogo należały, ale jako ze był w bocznym skrzydle, mało prawdopodobne by ktoś teraz się po nie zgłosił. Zresztą i tak by go to nie obchodziło.
Zabrał co mu wpadłow oczy, czyli te bomby i swoje graty, a następnie ruszył korytarzem ku wyjściu.

+18
Ruszył przed siebie, i zobaczył dość spora ilość przeciwników. Gdy usłyszał strzały spróbował biec, ale noga niezbyt mu na to pozwalała. Jedna z ogłuszających kul trafiła go w ramię. Wściekł się i krzyknął.
- Za kogo wy się uważacie, nie znacie jeszcze... - ból i dreszcz przeszedł jego kręgosłup, a on sam powiększył się prawie dwukrotnie rozdzierając miejscami szmaty więzienne - Pawdziwego- zawył wręcz, a z wszystkich dziur w kostiumie zaczęła wydostawać się słoma - Strachu!!!
Ostatnie słowa były już wypowiedziane przez kogoś innego. To już nie był nawet Strach na wróble.
Cały korytarz zaszedł mgłą, bardzo dziwną i podejrzaną mgłą która zasłoniła obraz, ale pozwalała słyszeć chrzęst, jakby kości, szelest słomy oraz odpadający gruz ze ścian.
Spod mgły wydostała się strużka krwi. A funkcjonariusze którzy już zdążyli powąchać bardzo charakterystyczny gaz,  widzieli jak układa się w wielką czaszkę.

Zza tej zasłony mgielnej nagle coś wyleciało. Był to kręgosłup jednego z leżących tam ciał. Kręgosłup cały ubabrany krwią i... słomą. usłyszeli głuche stąpanie.
- Czyżbyście się bali?- odezwał się niski i bardzo niepokojący głos, należący do właśnie wyłaniającego się z gazu stwora. I to na pewno nie był Scarecrow.
To była Bestia Strachu.

Nie śpieszył się. Szedł stąpając głośno. Po drodze zmiażdżył wijącego się funkcjonariusza, i jedyny ślad jaki po nim został to przemielone części jego ciała na "stopie" giganta.
Idąc niszczył ściany i wszelkie meble. Pozostało tylko dostać się do wyjścia. Jednak to na pewno nie był koniec. Przed nim jeszcze dużo korytarzy i pomieszczeń, za nim tylko gaz, zwłoki i jelita "śmiałka" który strzelał do niego gumowymi kulami.

Złoczyńcy , strażnicy- dla Scarebeasta wszystko jedno.
- Witam... - powiedział po czym donośnie się zaśmiał.
Echo jego śmiechu poniosło się daleko a on sam rzucił się w tą wesołą gromandkę. Wpierw podniósł dwóch panów którzy mu uciekli, i gdy jednym rzucił w uciekających zbirów, to drugi miał jeszcze większego pecha. Bestia przystawiła go sobie do ust i cicho podpowiedziała co czynić - Krzycz.
Z jego paszczy wyłoniła się chmura gazu wprost do nosa ofiary. Psychicznie był już skończony,wiec gigant przystąpił do dalszej części zabawy, rozerwał go na pół, nogami rzucił w kolejnego zbira, a górną połowę trzymał w drugiej łapie, ręce, czy jakkolwiek by nazwać konaropodobne chwytaki.

Począł biec za kolejnymi ofiarami które miażdżył, zabijał i wykorzystywał do przemalowania ścian budynku na bordowo.
Wszystko to po to by znaleźć albo wyjście, albo jakieś okno przez które by wyskoczył. Potrzebował przestrzeni.

Gdy zabił wszystkich tutaj obecnych, rozglądnął się jeszcze.Zdziwił się że nie widział nikogo ze "starych znajomych". Jego drewniane kończyny służące mu za ręce, rozerwał kraty wchodząc między nie niczym rosnące drzewo. Następnie szybką i małą szarżą zniszczył ścianę w miejscu gdzie łączyły się dwa okna, gdyż tam wydała mu się najsłabsza. Siłą impetu postanowił wyskoczyć i wspinając się po murach dotrzeć aż do wyjścia na most prowadzący na przedmieścia Gotham. Zaraz, jeśli nie już, będą tu zastępy policji, i Batman. Trzeba było się śpieszyć.

Niczym King Kong. Jednak teraz Bestia Strachu ruszyła dalej. Kilka skoków, chwytów i był już przy moście. Był w połowie wysunięty. Czyżby jakaś blokada fizyczna? Nieważne. W tej formie ani policja ani most zwodzony nie był problemem. Wrył swe korzenie w mechanizm i ręcznie wypchał most. Służby się zbliżały, a na pewno inni złoczyńcy mogą ich zatrzymać, i ułatwić ucieczkę Crane'owi. Ale w takim razie musieliby tu poczekać. Da się załatwić.

Scarebeast przeszedł na 2 stronę po czym wysłał wielką chmurę toksyny w kierunku wyjścia z budynku. Poten tylko chwycił most i po dłuższej chwili zaparcia wyrwał go zrzucając tym samym w odmęty wody.
-Od Bestii z miłością... do strachu
Zaśmiał się po czym odbiegł czym prędzej chowając się w lesie. Po kilku minutach nie było już Scarebeasta. Pozostał Strach w poszarpanych ciuchach.
Z/T (dziękuję za poprowadzenie retro Slade )